Beschrijving
Misschien hebben we de fuga juist in deze tijden meer dan ooit nodig. In het publieke discours is de bereidheid om naar elkaar te luisteren vaak minimaal en lijkt het presenteren van het eigen onwrikbare standpunt het primaire doel. In een fugatisch gesprek kan elke stem in alle rust zijn eigen versie van het thema presenteren. Daarna mogen de sprekers autonoom blijven, maar ze luisteren naar elkaar en reageren respectvol op de uitspraken van hun medesprekers. De muzikale discussie, waarin de spreektijd eerlijk verdeeld is, kan behoorlijk verhit raken, maar blijft, soms met enige moeite, goed te volgen voor de luisteraar. Conflicten, in de vorm van heftige muzikale dissonanten, worden niet geschuwd en de partijen laten elkaar in hun gretigheid soms hun zinnen niet afmaken (de stretto). Mochten de stemmen niet tot een harmonieus einde komen, dan eindigt het muzikale discours nog steeds nooit in een ruzie of erger nog, een scheiding, maar volgt er op zijn minst een optelsom van alle betrokken partijen: we agree to disagree.
De fuga is in de eerste plaats een abstracte muziekvorm, maar daarnaast staat het iedereen vrij om inzichten te putten uit de muziek van Bach en uit de componisten die hij inspireerde.
